فوتبال از جمله رشته های پر طرفدار ورزشی است که متاسفانه برای زنان فرازو نشیبهای زیادی به همراه داشته است. تیم فوتبال خاتون بم پر افتخارترین تیم حاضر در لیگ بانوان کشور است که با ثبت هشت مقام قهرمانی رکوددار بیشترین قهرمانی در ادوار لیگ است. عاطفه رمضانی کاپیتان تیم خاتون بم که توانایی بازی با هر دو پا را دارد و از ابتدای شکل گیری تیم در آن حضور داشته و تجربه بازی در تیم ملی جوانان ایران را نیز در کارنامه حرف های خود دارد از زندگی یک بانوی فوتبالیست میگوید.
لطفا خودتان را معرفی کنید؟
عاطفه رمضانی هستم متولد
1371/2/1 از شهرستان ارزوئیه و دارای مدرک کارشناسی ارشد مدیریت بازاریابی ورزشی.
از چه سنی فعالیت ورزشی خود را در رشته فوتبال آغاز کرده اید؟
من از 15 سالگی به طور مستمر و در قالب تیم های فوتسال یا فوتبال فعالیت داشته ام.
چطور به فوتبال علاقمند شدید؟
از بچگی به ورزش و به طور خاص فوتبال علاقه داشتم و دوران کودکی من با بازی فوتبال در کوچه گذشت. در آن زمان تیم فوتبال برای بانوان وجود نداشت؛ فقط تیم فوتسال بانوان داشتیم که من هم عضو آن بودم.
چطور ورزش را به عنوان یک شغل تمام وقت انتخاب کردید؟
از سن کم در تیم فوتسال ارزوئیه بازی میکردم؛ و به عضویت تیم منتخب استان در آمدم و دو سال عضو تیم منتخب استان بودم بعد از برگشت از مسابقات خانم مرضیه جعفری مربی تیم شهرداری بم به من پیشنهاد کردند برای تیم بم بازی کنم، و این نقطه شروع زندگی فوتبالی من بود.
خانواده چه وا کنشی نسبت به انتخاب شما نشان دادند؟
زمانیکه خانم جعفری با پدرم صحبت کردند تا من در تیم بم بازی کنم؛ پدرم با من صحبت کردند و چون از قبل به علاقه شدید من به فوتبال خبر داشتند، به این نتیجه رسیدند برای پیشرفت در این زمینه باید به بم بروم به من اجازه این کار داده شد. خداروشکر خانواده مخصوصا پدرم بزرگترین حامی من بودند.
آیا مسابقات شما را از نزدیک دنبال می کنند؟
متاسفانه پدرم دو سال پیش فوت کردند و چون در بازی های بانوان، آقایون اجازه ورود به ورزشگاه را ندارند هیچ وقت از نزدیک شاهد بازی من نبودند اما همیشه پیگیر مسابقات بودند، قبل از بازی با من تماس می‌گرفتند و مرا تشویق می‌کردند، بعد از بازی پیگیر نتیجه بودند. خیلی افسوس میخورم که کاش یکبار شاهد بازی من در زمین چمن و از
از سمت جامعه چه بازخوردی دریافت کردید؟
متاسفانه هنوز نگاه جنسیتی به ورزش مخصوصا به فوتبال وجود دارد. تیم بانوان بم 14 سال در لیگ برتر حضور دارد اما هنوز وقتی از شغل من سوال میشود ومن در پاسخ عنوان می کنم “فوتبالیست” گفته می شود “مگه خانمها هم فوتبال بازی م یکنند.”
به نظر شما حضور خانواده های در ورزشگاه چه تاثیری در بازی اعضای تیم خواهد داشت؟
صددرصد تاثیر مثبت خواهد داشت. حضور خانواده های در ورزشگاه باعثِ ایجاد انگیزه در بازیکن م یشود.
اینکه خانم ها اجازه ورود به ورزشگاه را پیدا کردند اتفاق قشنگی است امیدوارم زمانی برسد که آقایون هم اجازه تماشای فوتبال بانوان را داشته باشند. زندگی حرف های یک فوتبالیست خانم چگونه است؟
بانوان فوتبالیست 24 ساعت در اختیار تیم هستند و امرار معاش از طریق دیگر عم ال غیر ممکن است، باید از رژیم غذایی مشخص شده پیروی کنیم ،برنامه خواب مشخصی داریم و تمرینات بدنسازی حرف های داریم و بسیاری از فعالیتهایی که افراد عادی انجام م یدهند ما نمیتوانیم انجام دهیم. در بسیاری از مناسبت ها در کنار خانواده نیستیم. کلا زندگی وقف فوتبال میشود و تمام فعالیت هایی که انجام میدهی حول فوتبال و ارتقا سطح فوتبالی خودت و تیم است.
با توجه به اینکه شما در سطح حرفه ای فوتبال بازی می کنید آیا درآمد حرفه ای هم دریافت می کنید؟
فوتبالیس تها آن هم فوتبالیس تهای حرفه ای جزء پردرآمدترین اقشار جامعه محسوب میشود اما برای اقایون! متاسفانه با وجودی که تیمی مثل تیم ما در لیگ برتر حضور دارد و قهرمانی چندین دوره لیگ برتر را در کارنامه دارد اما دریافت یها نسبت به فوتبال آقایون بسیار تا بسیار کمتر و اصلا قابل قیاس با آنها نیست. من8 سال بدون قرارداد مسابقه دادم و مبلغ اولین قراردادم 500 هزار تومن بود. با وجودی که مثل اقایون 90 دقیقه در همان ابعاد زمین مسابقات برگزار میشود اما دستمزدها بسیار کمتر است و رسیدگی های که به آقایون میشود برای خانم ها وجود ندارد. خانم ها در ورزش مظلوم واقع شد هاند.
فوتبال به شما چه درس هایی داده است؟
اولین چالشی که بواسطه فوتبال با آن روبرو شدم تنها زندگی کردن بود. برای یک دختر بچه 15 ساله زندگی در یک شهر غریب و دور از خانواده راحت نبود . اصلا نمیتوان فوتبال را رشته راحتی در نظر گرفت زیرا در تمام شرایط آب و هوایی باید تمرین داشته باشید خوب به خاطر دارم اوایل برای رفتن به محل تمرین از اتوبوسی استفاده میکردیم که در زمستان برای گرم کردن مجبور بودیم در آن پیک نیک روشن کنیم. تمام این شرایط به من درس زندگی داد و باعث پیشرفت و تلاش بیشتر شده است خداروشکر الان وضعیت بهتر شده است.
فوتبال استان کرمان را در چه سطحی از کشور ارزیابی می کنید؟
استان کرمان را می توان قطب فوتبال ایران دانست چون استان کرمان در بخش بانوان دو تیم خاتون بم، شهرداری سیرجان در لیگ برتر دارد که همیشه جزو تیم های داری عنوان در لیگ بوده اند و جام قهرمانی همواره دردستان تیم های استان کرمان بوده و به جز 4دوره از استان خارج نشده است. و در مسابقات برون مرزی نیز صاحب عنوان هستند. همچنین دو تیم فوتسال مس کرمان و مس رفسنجان نیز در در لیگ برتر حضور دارند و در بخش فوتبال آقایان هم سه تیم در لیگ برتر حضور دارند. اینها همه نشان از بالا بودن سطح فوتبال استان کرمان است. از مسابقاتی که اخیرا در آن شرکت کرده اید برایمان بگویید. مسابقات قهرمانی باشگاهی آسیا بود که در دو بخش شرق و غرب برگزار شد. این مسابقات در شهر قارشی ازبکستان برگذار شد مسابقات از سطح بالایی برخوردار بود و تیم ها از لحاظ فنی و زیرساختی و فیزیکی از ما بالاتر بودند با وجود این بازی قابل قبولی انجام دادیم و حتی در نیمه دوم تیم حریف دائما در حال وقت کشی برای حفظ نتیجه بود.
_ا گر به گذشته بازگردید باز هم فوتبال را نتخاب خواهید کرد؟
هنگامی که به تیم بم پیوستم 16سال داشتم و باید به تنهایی در بم زندگی می کردم. همزمان با تحصیل باید تمام وقت در اختیار تیم میبودم و این شرایط باتوجه به اینکه من اولین و تنها بازیکن غیر بومی محسوب میشدم؛ به مراتب سختتر بود. سال 86 به تیم ملی جوانان دعوت شدم و تا 19 سالگی عضو تیم ملی جوانان بودم .از زمانیکه تیم فوتبال بانوان بم تاسیس شد من عضو تیم بودم و اولین سال حضور در لیگ مقام سوم را به دست آوردیم. و در مدت14 سالی که از تاسیس تیم فوتبال بانوان بم می گذرد 8 دوره قهرمان و سه دوره نایب قهرمان لیگ بودیم. وقتی به کارنامه خود در این سال ها نگاه می کنم، به این نتیجه میرسم که گرچه مسیر راحتی نبود اما من این مسیر را با عشق و علاقه شروع کردم و ا گر به گذشته برگردم قطعا باز هم فوتبال را انتخاب خواهم کرد.
چه جایگاهی برای 5 سال آینده خود متصور هستید؟
خیلی دوست دارم لژیونر شوم و به مربیگری تی مهای پایه بسیار علاق همند هستم.
تیم مورد علاقه؟
من استقلالی هستم و از تیم های اروپایی بارسلونا و سبک بازی مسی را بسیار دوست دارم و در پست خودم مارسلو و البته در فوتبال بانوان مارتا ویرا داسیلوا بازیکن مورد علاقه من است.
به جز بازیکن فوتبال بودن چه فعالیت فوتبالی دیگری انجام می د هید ؟
من مدرک مربیگری B آسیا دارم و دوماهی یکبار برای آموزش یک تیم در بهاباد به یزد میروم. اینکه شهرستان ها به آموزش تیم های پایه خود اهمیت
میدهند اتفاق خوبی است که به تازگی رقم خورده است. در ضمن در بم نیز مدرسه فوتبال دارم.
سخن پایان
اول از همه دوست دارم از خانم مرضیه جعفری مربی تیم تشکر کنم که من هرچه آموختم از ایشان بوده.
همچنین تشکر میکنم از مدیر عامل تیم آقای اسماعیلی واقعا وجود چنین انسان هایی برای فوتبال واجب و جزوموهبات است.
