زبان هر قوم و ملت دربردارنده‌ی گنجینه‌ی هویتی، فرهنگی، تاریخی، گفتمانی و تمدنی مردم هر سرزمین است؛ عرصه‌ای که در گذشته‌ها ریشه دارد و زاینده‌ی آینده است؛ اساسی‌ترین ماهیت پیوند مردم را که گفتار و نوشتار است صیقل می‌دهد و بار گران‌قدر معرفت و دانش را در پهنه‌ی نسل‌ها و اقلیم‌ها نقل
ویرگول در نشانه‌گذاری رایج‌ترین و پرکاربردترین علامت است. از آن برای رفع ابهام و تاکید کردن استفاده می‌شود. ویرگول مانند سوت داور در مسابقات فوتبال است. هر کس که بیشتر سوت بزند لزوما داور بهتری نیست پس سعی کنید متن را با ویرگول گره نزنید.برای توضیح و توصیف از آن
زبان فارسی چه در قالب فارسی باستان و کتیبه ها و سنگ نوشته های خطوط میخی و چه در قالب فارسی میانه و سنگ نوشته های خطوط پهلوی و چه در قالب فارسی دری و خط فارسی که دارای فرهنگ غنی و پربار ادبیات بعد از اسلام است،بهترین سرمایه‌ی ملی
در ادامه‌ی مباحث درست‌نویسی به کلماتی می‌پردازیم که شکل آوایی(گفتاری) یکسانی دارند اما شکل نوشتاری‌شان و البته معانی آن‌ها با هم متفاوت است و نباید به دلیل شکل آوایی یکسان به جای هم نوشته شوند.
حتما شما هم با این موضوع مواجه شده‌اید که اطلاعات نادرست بسیاری در گروه‌ها و فضاهای مجازی دست به دست می‌شوند که بیشتر آن‌ها اعتبار علمی و منبع موثق و مشخصی ندارند. جمله ی اشتباه “خواب ظن چپ است” یکی از این جملات است. بعضی افراد این جمله را این‌گونه
درست نوشتن اولین معیار و نشانه‌ی سواد هر فرد در زبانی است که به آن صحبت می‌کند، می نویسد، می‌خواند و تحصیل و تدریس می‌کند. غلط‌های املایی و نگارشی به خودی خود ایراد چندانی ندارند. ایراد از آن‌جایی شروع می‌شود که امروزه اکثر ما به نوع جدید و خودساخته‌ای از