درست نوشتن اولین معیار و نشانه‌ی سواد هر فرد در زبانی است که به آن صحبت می‌کند، می نویسد، می‌خواند و تحصیل و تدریس می‌کند. غلط‌های املایی و نگارشی به خودی خود ایراد چندانی ندارند. ایراد از آن‌جایی شروع می‌شود که امروزه اکثر ما به نوع جدید و خودساخته‌ای از زبان رسیدیم و از آن دفاع هم می‌کنیم. اگر دقت کنیم متوجه می‌شویم که در حال حاضر غلط‌های املایی و نگارشی خیلی بیشتر شدند و خیلی بیشتر از قبل به چشم می‌‌آیند. این موضوع به تنهایی جای بحث دارد اما به طور کلی و خلاصه دلیل این همه غلط جایگزینی بیش از پیش راه‌های ارتباطی نوشتاری با انواع راه‌های ارتباطی گفتاری و حضوری است اما سوال این است که چرا باید درست بنویسیم؟
غلط‌های املایی و نگارشی از ارزش و اعتبار متن کم می‌کنند و معنی متن را تغییر می‌دهند. به عنوان مخاطب اگر در متنی که می‌خوانید غلط‌های املایی ببینید به ارزش و اعتبار نویسنده و متن شک نمی‌کنید؟ مغز انسان آن چیزی را که مدام ببیند نهادینه می‌کند. دیدن زیاد غلط‌های املایی باعث می‌شود که چشم و ذهن ما به شکل غلط کلمات عادت کند.
بهتر است بدانیم که زبان‌ها برای ارتباط بهتر و بیشتر و ایجاد اشتراک به وجود آمدند. پس اگر هر کدام از ما به شیوه‌ی دلخواهمان از ان استفاده کنیم به ماهیت و ارزش ان ضربه می‌زنیم.
زبان پویا و قابل تغییر است و در طول تاریخ همیشه به سمت سادگی پیش رفته است اما شیب نمودار این تغییرات این‌قدر تند است که به زودی هر کدام از ما صاحب یک زبان منحصر به فرد می‌شویم و مشکلات ارتباطی بیش از پیش خواهند شد.
اگر ما رو همراهی کنید در شماره‌های بعد درست نوشتن را با هم یاد می‌گیریم و تمرین می‌کنیم.
