-ساره امینی/ کارشناس ارشد هنر-

هنر درمانی کودکان در مدارس انگلستان

سلامت روان و رفاه کودکان به عنوان محوری در سیاست جهانی تبدیل شده است.
سیستم مراقبت بهداشت ملی (NHS) در بریتانیا افزایش اختلالات سلامت روان در میان کودکان و نوجوانان را از 1 در 9 در سال 2017 به 1 در 6 در سال 2020 گزارش کرده است، همراه با افزایش شدید در آسیب به خود، اختلالات خوردن، خواب. اختلال افسردگی و اضطراب.
به دنبال همه‌گیری کووید-19، از هر 5 کودک در بریتانیا، 1 نفر (معادل 1.1 میلیون) احساس نارضایتی از زندگی خود را گزارش کرده است، در حالی که شرایط سلامت روان، تنهایی و انزوا در دوران کودکی 50 درصد افزایش یافته است.
تخمین زده می‌شود که این ارقام برای کودکانی از گروه‌های آسیب‌پذیر، مانند خانواده‌های کم درآمد، نیازهای آموزشی ویژه، تفاوت‌های رشد عصبی، یا کودکانی که در معرض تجارب نامطلوب دوران کودکی قرار دارند، بیشتر باشد.
موضوع نگران‌کننده دیگر این است که میزان آزار خانگی حداقل 30 درصد افزایش یافته است. علاوه بر این، عدم ثبات اقتصادی تشدید شده توسط همه‌گیری کووید 19 ، بار قابل توجهی را بر کودکان و جوانان در سراسر جهان اضافه کرده است. اکنون اعتقاد بر این است که بازنگری اساسی در حوزه حمایتی برای کودکان باید افزایش یابد.
کودکان زمان زیادی را در مدرسه می‌گذرانند، جایی که می توان نیازهای نوظهور کودکان را شناسایی کرد و حمایت مناسب و به موقع ارائه کرد. مدارس اغلب تنها مکانی است که می تواند دسترسی برابر به خدمات بهداشت روانی را بدون حذف کودکانی که بیشترین نیاز را به آن دارند، تسهیل کنند. علاوه بر این، مشاوران و روان‌درمانگران مستقر در مدرسه می‌توانند فرآیند ارجاع را ساده‌تر کنند و کودکانی را که به دلیل کمبود وسایل حمل‌ونقل، برنامه‌های کاری والدین، بودجه و درمان ناکافی از منابع دیگر با موانع مواجه می‌شوند، هدف قرار دهند.

با این وجود، یک چالش عمده برای خدمات بهداشت روانی مدارس این است که تمرکز به شدت بر درمان مشکلات یا اختلالات شدید متکی است، در حالی که تشخیص زودهنگام و پیشگیری ممکن است به همان اندازه مهم باشد.

وقتی فرصت‌های پیشگیری از دست می‌رود، احتمال ترک تحصیل، آسیب رساندن به خود، رفتار پرخاشگرانه یا خشونت‌آمیز یا حتی خودکشی افزایش می‌یابد. محوریت پیشگیری و مداخله زودهنگام یک موضوع ثابت در سیاست‌های دولتی با به رسمیت شناختن دیرینه اهمیت مدارس در شناسایی اولیه مشکلات سلامت روان کودکان بوده است. شناسایی تأخیر مشکلات سلامت روان در کودکان ممکن است به مداخلات پرهزینه در بحران، بیگانگی از مدرسه و تأثیرات بلندمدت بر کودکان، خانواده‌ها و جوامع منجر شود. به عنوان مثال، سالانه 7000 کودک در بریتانیا از مدارس حذف می شوند (معادل 35 کودک در روز)، در حالی که 1300 نفر از این محرومیت‌ها مربوط به مدارس ابتدایی هستند. با پیشگیری و مداخلات به موقع در مراحل اولیه آموزش کودکان می شد از این محرومیت ها اجتناب کرد.
با وجود شواهد رو به رشد در مورد تأثیر هنردرمانی بر سلامت روان و رفاه کودکان، تمرکز اصلی بر آموزش نیروی کار و اجرای مداخله در مدارس به سمت رویکردهای سنتی و تجربی به رسمیت شناخته شده مانند مشاوره، درمان شناختی رفتاری گرایش پیدا کرده است. هنر درمانی اصطلاحی است که به هنر، موسیقی، نمایش و … اشاره دارد. رویکردهای روان درمانی با هدف تسهیل تغییرات روانشناختی و رشد شخصی با استفاده از رسانه های هنری. هنردرمانی‌ها به‌عنوان استفاده خلاقانه از رسانه‌های هنری برای ارتباطات غیرکلامی ویا نمادین، به منظور دستیابی به اهداف درمانی شخصی و اجتماعی تعریف شده‌اند.
هنردرمانی‌ها به‌طور گسترده برای کودکان و جوانان در طیف وسیعی از محیط‌ها، مانند بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و مراکز درمانی سرپایی استفاده شده است. اخیراً، درمانگران هنر شاهد رشد قابل توجهی از اشتغال در محیط های آموزشی بوده اند که شکاف بین بهداشت و آموزش را پر کرده است.