معرفی فیلم ابلق
نرگس آبیار در دوران فیلمسازی‌اش همواره به مسائل زنان توجه داشته و آثارش نیز حول محور زنان روایت می‌شود. «ابلق» نیز درباره جامعه زنان آسیب‌دیده‌ای است که مورد ظلم و ستم و تعرض قرار می‌گیرند؛ اما جامعه آلوده و مردسالار، آنان را به سکوت وا می‌دارد تا بوی تعفن به مشام نرسد.
راحله به‌عنوان شخصیت اصلی داستان، قرار بوده نمادی از زنان آسیب‌دیده باشد و بالطبع، در طول قصه رشد کرده و در نهایت به یک بلوغ برسد. اما رویکرد سازندگان فیلم این بوده که این زن را از ابتدا زنی ضعیف معرفی کنند و تا انتهای فیلم نیز تغییری در وضعیت او ایجاد نکنند. به همین جهت، راحله هرگز تبدیل به شخصیتی محوری در داستان نمی‌شود؛ چراکه هیچ ایده، رویکرد و یا هر کنشی در مواجهه با آن چه که بر سر او می‌آید ندارد و در نهایت تن به ذلت می‌دهد. به طور مشخص آبیار با ارائه چنین تصویری از راحله به‌عنوان نماد زنان آسیب‌دیده، قصد داشته این پیام را به مخاطب بدهد که در یک جامعه آلوده مردسالار، زنان هرگز به موفقیتی نرسیده و درگیر مصلحت‌اندیشی خواهند شد.
از نقاط قوت فیلم می‌توان به بازی مناسب الناز شاکر دوست اشاره کرد که به‌خوبی در نقش راحله به ایفای نقش پرداخته است. لهجه ترکی این بازیگر نیز نسبتاً قابل‌قبول است. هوتن شکیبا دیگر بازی خوب فیلم را رقم زده است، هرچند که شخصیت‌پردازی علی چندان مناسب نیست. بدترین بازیگر فیلم نیز بدون شک بهرام رادان است که ابداً در نقش جلال باورپذیر نیست. بیان بد این بازیگر به همراه بازی بدن غیرقابل‌باور، جلال را به بدترین شخصیت فیلم مبدل کرده است.
