“دیدار با صبح” همراه “رهگذر مهتاب”

به بهانه تولدبانو طاهره صفارزاده
“دیدار با صبح” همراه “رهگذر مهتاب”

اگر رد پای شعر فارسی را در زنان شاعر دنبال کنیم بعد از پروین اعتصامی به بانو طاهره صفارزاده میرسیم.
این بانوی شاعر،پژوهشگر و مترجم در 27ابان ماه سال 1315 در سیرجان به دنیا آمد. وی نخستین شعر خود را در 13 سالگی سرود و نخستین جایزه خودر را در 18 سالگی و به پیشنهاد دکتر باستانی پاریزی دریافت نمود.
بانو صفار زاده بعد از اتمام تحصیلات خود در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران،تحصیلات تکمیلی خود را در آمریکا  و در رشته‌ی نقد تئوری علمی در ادبیات جهان به پایان رساند.
وی مدتی به عنوان مترجم  متون فنی در وزارت نفت مشغول به کار بود اما این همکاری با سخنرانی که وی در اردوی تابستانی فرزندان کارگران انجام داد،به اجباربه پایان رسید.
طاهره صفارزاده  اولین  اثر خود را در دهه چهل منتشر کرد اما عملا دهه پنجاه را میتوان دوران شکوفایی او بشمار آورد.
از دیگر فعالیت های اثرگذار وی در حوزه ادبیات،تاسیس مرکزی با عنوان (کانون فرهنگی نهضت اسلامی) نام برد، به نحوی که سبک جدیدی از شعر با عنوان «شعر طنین» به همت او به ادبیات فارسی وارد شد.
این بانوی سیرجانی را میتوان پایه گذار آموزش ترجمه به عنوان علم و برگزارکننده نخستین نقد علمی ترجمه در دانشگاه های ایرانی محسوب کرد. به سرپرستی صفارزاده برای نخستین‌بار برای کلیه رشته‌های عملی دانشگاه‌ها کتاب به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، آلمانی و روسی تالیف شد.

وی علاوه بر حوزه ادبیات  چنان نبوغ و خلاقیتی در زمینه های پژوهشی از خود بروز داد که در ماه مارس 2006 همزمان با برپایی جشن روز جهانی زن از سوی سازمان نویسندگان آفریقا و آسیا به عنوان شاعر مبارز و زن نخبه و دانشمند مسلمان برگزیده شد.

طاهره صفارزاده پنجم مهرماه سال ۱۳۸۷ به‌علت ضایعه مغزی در بیمارستان ایرانمهر تهران بستری و جراحی شد،  اما نهایتا در روز ۴ آبان در همان بیمارستان در سن ۷۲ سالگی درگذشت.

مقبره وی در امام زاده صالح تجریش می باشد ،اما به دلیل اینکه بانو صفارزاده فرزندی نداشتند و همسرشان نیز قبل از ایشان فوت کرده بودند،عملا وارثی وجود نداشت ،محل  و نوع دفن این بانو با حواشی بسیاری همراه شد.
در اسفند ۹۹ خیابان فتح در حاشیه بزرگراه صدر تهران، به نام طاهره صفارزاده تغییر نام داد.