سلاح‌های شیمیایی و میکروبی ابزارهای خطرناکی در جنگ‌ها هستند که برای آسیب رساندن به دشمنان به کار می‌روند. این سلاح‌ها برای اولین بار در جنگ جهانی اول توسط آلمان‌ها استفاده شدند و باعث تلفات زیادی شدند. پس از این جنگ، پروتکل ۱۹۲۵ ژنو استفاده از این سلاح‌ها را ممنوع کرد، اما برخی کشورها به نقض این پروتکل ادامه دادند. در جنگ ایران و عراق، عراق به طور گسترده از سلاح‌های شیمیایی مانند گاز خردل و تابون علیه ایران استفاده کرد. این گازها عوارض جدی مانند کوری و سرطان داشتند و صدام حسین به ویژه علیه غیرنظامیان حملات شیمیایی انجام داد.
پس از این وقایع، کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی در پاریس امضا شد و ۱۸۸ کشور به آن پیوستند. یکی از حملات معروف، حمله شیمیایی به شهر سردشت در تاریخ ۸ تیرماه ۱۳۶۶ بود که منجر به کشته و مجروح شدن بسیاری از غیرنظامیان شد و عوارض آن هنوز هم بر بازماندگان تاثیر دارد. به همین دلیل، این روز به عنوان روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی نامگذاری شد.
سایر شهرها مانند اشنویه و حلبچه نیز هدف حملات شیمیایی قرار گرفتند و سکوت جامعه جهانی در برابر این خشونت‌ها قابل تامل است.