انسان در طول زندگی به راهنما نیاز دارد و کتاب بهترین راهنماست. با توجه به جذابیت سرگرمی‌ها و بازی‌های کامپیوتری، تشویق کودکان به کتاب‌خوانی دشوار شده است، اما راهکارهایی برای این مشکل وجود دارد. ایجاد فرهنگ کتاب‌خوانی باید از نوزادی آغاز شود و والدینی که خود از کتاب خواندن لذت می‌برند، می‌توانند این حس را به فرزندانشان منتقل کنند. استفاده از کتاب‌های صوتی نیز کار را آسان‌تر کرده است. والدین می‌توانند از کودکان بخواهند کتابی را بخوانند یا گوش دهند و سپس درباره آن صحبت کنند. این روش به افزایش انگیزه و اعتماد به نفس کودکان کمک می‌کند و آن‌ها را توانمندتر می‌سازد.

کتاب “دوستی با سیاه‌چاله” نوشته میشل کیوواس و ترجمه زهرا چوپانکاره، داستان دختری به نام استلا را روایت می‌کند که با یک سیاه‌چاله به نام لری دوست می‌شود. این دوستی استلا را به مواجهه با غم از دست دادن پدرش سوق می‌دهد. در تابستان ۱۹۷۷، استلا ۱۱ ساله پس از تلاش برای ملاقات با کارل سیگن، با لری آشنا می‌شود. لری تمایل دارد چیزهای اطرافش را ببلعد، اما استلا متوجه می‌شود که این سیاه‌چاله می‌تواند به او کمک کند تا از چیزهایی که دوست ندارد، خلاص شود.
با این حال، وقتی لری عکس پدرش را می‌بلعد، استلا عصبانی می‌شود و لری فرار می‌کند. او در می‌یابد که نگهداری از لری به عنوان یک حیوان خانگی، او را با مفهوم غم و اندوهی که از مرگ پدرش به جا مانده، روبه‌رو می‌کند. استلا و برادرش کازمو در سفری سوررئال به عمق سیاه‌چاله می‌روند تا سگ خانواده را پیدا کنند و در این مسیر، استلا تصمیم می‌گیرد به زندگی بازگردد.
کیوواس با نثری شیوا و طنزی جذاب، به بررسی احساس غم و اندوه و درگیری با آن می‌پردازد. تصاویر سیاه و سفید کتاب نیز به خوبی با متن هماهنگ است.

واژه «مرداد» به معنای مردن و واژه «اَمرداد» به معنای جاودانگی و نا میرایی می باشد. لذا بهتر است از این به بعد از واژه «اَمرداد» به جای «مرداد» استفاده کنیم و به دیگران هم توصیه کنیم. همان گونه که جشن اَمرداد مختص زرتشتیان نیست و مختص ایرانیان است، واژه

متن به بررسی سهم اندک زنان در جایگاه‌های مدیریتی و چالش‌های موجود در این زمینه می‌پردازد. با وجود پیشرفت‌هایی در نگرش جوامع به توانایی‌های زنان، آن‌ها هنوز در مقایسه با مردان در موقعیت‌های مدیریتی و اشتغال با فاصله معناداری مواجه هستند. در ایران، زنان ۲۵ درصد از مدیران را تشکیل می‌دهند و هدف افزایش این سهم به ۵۰ درصد است. چالش‌هایی مانند کلیشه‌های جنسیتی، عدم توازن کار و زندگی، و ضعف در شبکه‌سازی، مانع پیشرفت زنان در این حوزه می‌شود. سیاست‌های حمایتی مانند مرخصی زایمان و برنامه‌های آموزشی می‌تواند به افزایش مشارکت زنان کمک کند. در نهایت، افزایش حضور زنان در مدیریت نه تنها به بهبود عملکرد سازمان‌ها کمک می‌کند، بلکه به تحقق عدالت جنسیتی و پیشرفت جامعه نیز منجر می‌شود.

زنان در جامعه ما با ظلم و مشکلات زیادی مواجه هستند و این واقعیت توسط مردان نیز پذیرفته می‌شود. بسیاری از زنان تحت آزار و اذیت همسران خود قرار دارند و در نهایت یا به زندگی در خفت ادامه می‌دهند یا از همسرانشان جدا می‌شوند، اما حتی در این صورت نیز از حقوق خود بهره‌مند نمی‌شوند. این وضعیت با آموزه‌های خداوند که بر مهربانی و عدالت تأکید دارد، در تضاد است.

به عنوان یک زن، حقوقدان و پزشک، بر خود واجب می‌دانم که نیاز به بازبینی در قوانین و حقوق زنان را مطرح کنم و مستنداتی از آیات قرآن و نمونه‌های جهانی ارائه دهم. خداوند انسان‌ها را با تفاوت‌هایی خلق کرده تا یکدیگر را بشناسند و برتری را بر اساس تقوا و عمل صالح قرار داده است.

تفاوت‌های موجود در جامعه به دلایل مختلفی است: شناخت افراد از یکدیگر، تنوع ژنتیکی و نیاز به تمایز در نقش‌ها. این تمایزها به بهبود کیفیت خدمات و بهره‌وری در جامعه کمک می‌کند و نقش زن و مرد در تولید مثل نیز ضروری است.

فرایند توانمندسازی زنان به گونه‌ای باید باشد که آن‌ها با حفظ سلامت روحی و جسمی خود، به بهبود سلامت خانواده و فرزندان کمک کنند. این فرایند شامل فعالیت‌هایی است که زنان را قادر می‌سازد بر موانع پیشرفت غلبه کنند و سرنوشت خود را تعیین کنند. تأمین و ارتقاء سلامت زنان نیازمند توجه به حقوق و سلامت آن‌هاست و نقش مردان در این زمینه بسیار مهم است؛ مردان باید به زنان گوش دهند و از مقایسه آن‌ها با دیگران خودداری کنند. همچنین، مسئولیت حفظ سلامت و توسعه فردی بر عهده خود فرد است و انتخاب‌های او مسیر زندگی‌اش را مشخص می‌کند. عوامل مؤثر در ارتقای زنان شامل مطالعه، ورزش، تغذیه سالم، بروزرسانی دانش، آگاهی از مسائل اجتماعی، یادگیری مهارت‌های جدید و کارآفرینی است. در شماره بعدی، به ویژگی‌های زنان موفق و شاد پرداخته خواهد شد.

سلاح‌های شیمیایی و میکروبی ابزارهای خطرناکی در جنگ‌ها هستند که برای آسیب رساندن به دشمنان به کار می‌روند. این سلاح‌ها برای اولین بار در جنگ جهانی اول توسط آلمان‌ها استفاده شدند و باعث تلفات زیادی شدند. پس از این جنگ، پروتکل ۱۹۲۵ ژنو استفاده از این سلاح‌ها را ممنوع کرد، اما برخی کشورها به نقض این پروتکل ادامه دادند. در جنگ ایران و عراق، عراق به طور گسترده از سلاح‌های شیمیایی مانند گاز خردل و تابون علیه ایران استفاده کرد. این گازها عوارض جدی مانند کوری و سرطان داشتند و صدام حسین به ویژه علیه غیرنظامیان حملات شیمیایی انجام داد.
پس از این وقایع، کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی در پاریس امضا شد و ۱۸۸ کشور به آن پیوستند. یکی از حملات معروف، حمله شیمیایی به شهر سردشت در تاریخ ۸ تیرماه ۱۳۶۶ بود که منجر به کشته و مجروح شدن بسیاری از غیرنظامیان شد و عوارض آن هنوز هم بر بازماندگان تاثیر دارد. به همین دلیل، این روز به عنوان روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی نامگذاری شد.
سایر شهرها مانند اشنویه و حلبچه نیز هدف حملات شیمیایی قرار گرفتند و سکوت جامعه جهانی در برابر این خشونت‌ها قابل تامل است.