مادران شاد؛خانواده ای بانشاط تر

مریم افراش بانوی پرتلاشی است که توانسته با پشت کار علاوه بر موفقیت در رشته مورد علاقه اش یعنی ورزش، در کنار مادر بودن به ادامه تحصیل نیز بپردازد و هم اینک دانشجوی دکتری تربیت بدنی است.
او مربی بانوان پایگاه قهرمانی استان، مسئول آموزش کوهنوردی کرمان، مسئول کمیته حرکات اصلاحی استان کرمان و مدرس دانشگاه است.
از دیگر سمت های این بانوی موفق می توان به سرپرستی اردوی تیم ملی کرکیت برای اولین بار در کرمان، دبیر اجرایی جشنواره فرهنگی و ورزشی بومی و محلی شهربابک در سال ۹۵، دبیر اجرایی جشنواره فرهنگی و بومی و محلی بم در سال ۹۴، مسئول کمیته استعداد یابی کوهنوردی و سنگ نوردی در سال ۹۳، دبیر اجرایی جشنواره نان و برکت و حرکت رفسنجان در سال ۹۴، ناظر دومین دوره المپیاد ورزشی کرمانیان سال ۹۵، عضو کمیته داوران سوارکاری سال ۹۵، داوری مسابقات پرش با اسب استان، برگزار کننده اولین دوره آموزش بولس و پنانگ در کرمان اشاره کرد.

افراش در دومین و سومین کنگره ملی مدیریت ورزش با محوریت های توسعه پایدار و ارزیابی اثربخشی توسعه و بالندگی شرکت کرده است.
این عناوین تنها گوشه ای از فعالیت های «مریم افراش» بانوی کرمانی است که در کنار فعالیت های پررنگ ورزشی نزدیک به پنج سال با پسر ۱۰ ساله خود به تنهایی زندگی می کند.

در ادامه نظر شما را به گفتگوی جذاب زن و اجتماع با این بانوی ورزشکار کرمانی جلب می کنم.

• لطفا خودتون معرفی کنید.

مریم افراش، متولد هفتم دی ۶۷ هستم و در کرمان به دنیا آمده ام. بعد از اتمام دوران مدرسه در رشته کامپیونر فوق دیپلم گرفتم. در ادامه به دلیل علاقه زیاد به ورزش زمانی که پسرم شش ماهه بود، تحصیل در رشته تربیت بدنی را آغاز کردم و در حال حاضر دارای دکتری تربیت بدنی هستم.

• به جز ورزش در زمینه های دیگری هم فعالیتی داشته اید؟

به مدت چهار سال مدیر داخلی دو سالن زیبایی در کرمان بودم و اولین اکستنشن کار با موی طبیعی به صورت لیزری در کرمان هستم. برنامه ریزی طرح های کسب و کار در زمینه مدیریت و بازاریابی ورزشی را هم انجام می دهم.

• با توجه تنوع رشته هایی که شما سابقه مربیگری در آنها را داشته اید چه ورزشی به خانم ها پیشنهاد می کنید؟

  به نظر من یک مربی خوب علاوه بر ورزشکار بودن باید یک مشاوره خوب هم باشد. اهداف، محدودیت ها، آسیب ها، شرایط زندگی و تفاوت های فردی هر شخص با شخص دیگر متفاوت است و مربی باید با علم به این تفاوت ها فرد را به سمت مسیر درست هدایت کند. با توجه به این تفاوت ها نمی شود یک ورزش خاص به همه پیشنهاد داد.

• در حیطه کاری شما آیا تبعیضات جنسیتی هم وجود دارد؟

بسیار زیاد! خیلی از موقعیت ها به دلیل زن بودنم به من پیشنهاد نشده است. بانوان، مدیران بسیار توانمندی هستند اما به دلیل بعضی ملاحظات نادیده گرفته می شوند.اما هیچ چیر آن قدر قوی نیست که در مقابل اراده کسی قرار بگیرد اما شاید کار را سخت کند. هرگز کاری نبوده که مورد علاقه ام بوده باشد و امتحانش نکرده باشم. همیشه در ذهنم این بود که کاش به خانم ها حقوق برابر با آقایون داده شود تا توانایی های زنان مشخص شود.

• خانم افراش اگر زمانی مجبور به انتخاب بین ورزش یا کاری خارج از حیطه ورزش باشید؛ انتخاب شما کدوم گزینه خواهد بود؟ چرا؟

اگر دنیا را یک طرف و ورزش را طرف دیگر بگذارید قطعا انتخاب من ورزش است.ورزش حالم را خوب می کند. من در شرایط آسیب دیدگی ورزشی بودم اما ورزش حالم را خوب کرد.

• این حال خوب چگونه به وجود می آید؟

من شاگردانی از طیف های مختلفی دارم از زنان کارمند تا خانم های خانه دار و نوجوانان بین 15 تا 18 ساله و همیشه به آنها تاکید می کنم که ورزش کنید چون موجودات ارزشمندی هستید و با ورزش با توانمندی های خودتان اشنا خواهید شد.
هرگز کلمه «نمی توانم» را به زبان نیاورید. بعد از سه هفته متوجه تغییر در بدنتان خواهید شد و از توانمندی که به دست آورده اید احساس خوبی خواهید داشت. من شاگردی دارم که مبتلا به سرطان است و با توجه به شرایط فیزیکی و داروهایی که مصرف می کند برنامه ورزشی متناسب با خود را انجام می دهد و از ورزش به عنوان مکمل درمان بهره می برد.

• آیا مادر بودن باعث محدود شدن شما شده است؟

پسرم الان 10 سال دارد اما من تحصیلاتم را زمانی شروع کردم که پسرم شش ماه داشت. گر چه حضور مادرم در این زمینه به من کمک کرده اما باز توجیه ورزش نکردن خانم ها به بهانه مادری برام قابل قبول نیست. بارها پیش آمده که بعد از کوهنوردی در هنگام بازگشت به منزل صبحانه پسرم را آماده کرده ام. خانم های متاهل می توانند صبح های زود فعالیت های ورزشی خود را انجام دهند.

بنده چون با زندگی متاهلی آشنا هستم تمام تلاش خود را انجام می دهم تا شرایط ورزش کردن شاگردانم را فراهم کنم. در کلاس های من خانم ها به همراه فرزندانشان حضور دارند. ورزش برای خانم ها امر مهمی به شمار می آید. برای رهایی از افسردگی های بعد از زایمان و برای داشتن خانواده ای با نشاط تر نیازمند مادران شاد هستیم و مادران با ورزش کردن قطعا سالم تر و شاد تر خواهند بود.

• لطفا کمی از مادر بودن و انجام ورزش حرفه ای بگویید.

من تحصیلاتم را برای بار دوم زمانی که پسرم شش ماه داشت شروع کردم. نزدیک پنج سال است که با پسرم تنها زندگی می کنم.
زمانی بود که همزمان درس می خواندم، کلاس زبان می رفتم و در عین حال هفته ای سه روز در دانشگاه تدریس می کردم. همچنین پنج روز در هفته در پایگاه قهرمانی کلاس داشتم، از طرفی وظایف مادری هم جز شغل دائمی من بود.
هر روز مسئولیت رفت و آمد پسرم به مدرسه به عهده خودم بود اما هر روز ورزش شخصی خودم را هم انجام می دادم.
از طرفی وقتی به خونه می رسیدم با حجم زیادی از سولات از سوی شاگردانم مواجه می شدم؛ خیلی از پیام ها راجع به ایجاد انگیزه و تنظیم برنامه متناسب با شاگردانم بود که ملزم به اختصاص وقت جداگانه برای هر مورد بودم.
من صبح ها زودتر بیدار می شوم و برای کل روز برنامه ریزی می کنم و شبها دیرتر می خوابم. من هم مثل بقیه در شبانه روز 24 ساعت بیشتر زمان ندارم.
با ورزش بدنم تغییر کرد؛ زایمان را تجربه کردم و قاعدتا دچار چاقی شدم اما ورزش باعث تغییر در سبک زندگی در جهت بهتر شدنم بود.
ورزش باعث صبوری و قدرتمند شدن جسم و روح می شود. چند روز پیش پسرم با خوشحالی درباره اینکه مادرش ورزش می کند با دوستش صحبت می کرد و صحبت های پسرم علاوه بر اینکه باعث خوشحالی من شد انگیزه مضاعف برای انجام فعالیت های ورزشی در من شد.

• آینده ورزش بانوان مخصوصا ورزش حرفه ای بانوان را چطور ارزیابی می کنید؟

به دلیل خصوصیات منحصر به فرد زنان سرزمینم از جمله دقت و مسئولیت پذیری به همراه اراده قوی و قدرت پنهان آنها و با توجه به رشد چشمگیر ورزش و تکنیک های ایجاد شده در ورزش، ورزش را ازآنِ بانوان سرزمینم می دانم.

• و حرف آخر؟

همیشه زمانی که به مرز ناامیدی می رسیدم پدرم میگف تفاوت تو با بقیه در چیست؟ من با این جمله باز انرژی می گرفتم و سختی ها را پشت سر می گذاشتم. پدرم بزرگترین مشوقم و مادرم بزرگترین حامی من در زندگی بودند. مادرم در زمینه انجام وظایف مادری بزرگترین کمک من بود تا بتوانم در این 10 سال در کنار پسرم باشم که از او تشکر می کنم.