ویرگول در نشانه‌گذاری رایج‌ترین و پرکاربردترین علامت است. از آن برای رفع ابهام و تاکید کردن استفاده می‌شود. ویرگول مانند سوت داور در مسابقات فوتبال است. هر کس که بیشتر سوت بزند لزوما داور بهتری نیست پس سعی کنید متن را با ویرگول گره نزنید.
برای توضیح و توصیف از آن استفاده می‌کنیم. (عموما بعد از فعل) اما باید توجه داشت که آخر جمله معمولا به نقطه نیاز است تا به ویرگول.
چند نکته در مورد استفاده از :
-ویرگول بعد از “را” غلط است مگر اینکه *حذف فعل به قرینه‌ی لفظی داشته باشیم.
-قبل از حروف ربط و فعل ویرگول نمی‌آید مگر اینکه در معنا اختلال ایجاد شود.
-ظاهر جمله سبب استفاده از ویرگول نمی‌شود. (معنا ارجح است).
-بعد از نهاد جمله (فاعل) ویرگول نداریم.
*حذف به قرینه‌ی لفظی و معنوی:
هرگاه هر یک از اجزای جمله(فعل، مفعول، مسند، متمم و … ) برای پرهیز از تکرار و یا بلاغت کلام در صورتی که قرینه‌ای در کلام باشد حذف شوند می‌گوییم که حذف به قرینه صورت گرفته است. حذف دو نوع لفظی و معنوی است. شایع‌ترین نوع حذف «حذف فعل» می‌باشد.
حذف به قرینه لفظی: در این نوع حذف واژه یا واژه‌های حذف شده در جمله‌ی قبل یا بعد وجود دارند. این نوع حذف به دلیل تکرار و برای پرهیز از تکرار صورت می‌گیرد.
مثال:
منّت خدای را عزّوجلّ که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. {است} : بعد از نعمت، فعل «است» به قرینه لفظی حذف شده است.
حذف به قرینه معنایی: در حذف به قرینه معنایی واژه یا واژه‌های حذف شده در کلام وجود ندارند و خواننده یا شنونده از مفهوم کلام به بخش حذف شده پی می‌برد.
مثال:
گوشم به راه {بود} تا که خبر می‌دهد ز دوست صاحب خبر بیامد و من بی‌خبر شدم.
با سلسله نوشته های “درست بنویسم” همراه ما باشید.
