سـیمون دوبـوار در کتابـش ابتـدا بـه محدودیـت هـای زیسـت شـناختی زنـان اشـاره مـی کنـد.
سـپس به ایـن مـی پـردازد کـه ایـن محدودیـت هـا ا گرچه مهـم اند، اما نمـی توانند عامـل انقیاد زن توجیه شـوند.
سـپس بـه دوران زن سـالاری در تاریـخ مـی پـردازد.
معتقـد اسـت کـه باوجـود الهـه بـودن زن، او از حقـوق اجتماعـی محـروم بـوده اسـت.
بعـد بـه ایـن مـی پـردازد کـه قبـل از دوران سـرمایه داری زن کال موجـودی پسـت بـود و پـس از آن، زن تنهـا مایـه احتـرام بـود.
بعـد از صنعتـی شـدن و ورود زن بـه کارگاه هـا، وضـع او بـه شـدت رقـت انگیـز مـی شـود.
در ادامـه بـه جنبـش حـق رای اشـاره میکنـد و بعـد بـه ایـن مـی پـردازد کـه علـت عقـب ماندگـی زنهـا، کهتری آنها در تاریخ بوده اسـت.
پس از آن اسـت که خواسـت هـای زنـان را مطـرح میکنـد.
در ادامـه کار خانـه داری را زیـر سـوال مـی بـرد.
