فراهم کردن امنیت یک زن در اجتماع منحصر به امنیت فیزیکی نیست، بلکه امنیت روانی و حفظ شخصیت وی نیز باید مورد توجه قرار گیرد. یکی از عواملی که برای بانوان آزاردهنده و توهین آمیز تلقی می شود، الفاظ نامناسبی است که جنس مقابل خطاب به آنها در اماکن عمومی به کار می برد. این الفاظ ، یا به زبان عامیانه “متلک” ها در واقع اظهار نظر در مورد بدن و ظاهر زنان است که بخشی از حریم خصوصی آنهاست، در نتیجه بیان آن بدون اجازه‌ی ورود به این حریم و نوعی تجاوز کلامی و روانی محسوب میشود. طبق تحقیقی که در یکی از کشورهای اروپایی انجام شد، این نوع مزاحمت، در همه‌ی زنان باعث ایجاد ترس و احساس عدم امنیت می شود. با وجود اینکه واکنش لحظه‌ای آنها نسبت به این الفاظ متفاوت است. بسته به موقعیت، لفظ و شخصی که آن را بیان میکند، یک زن ممکن است آن را توهین آمیز، تهدید آمیز و یا در مواردی تعریف تلقی کند و بر اساس برداشت شخصی خود واکنش نشان دهد. این واکنش می تواند ترک موقعیت، بی تفاوتی، نشان دادن عصبانیت در چهره و یا در کلام، لبخند و یا تشکر باشد. دو مورد آخر گرچه رضایت لحظه ای را نشان می دهد اما بر اساس تجربه‌ی زنان از این واکنش، منجر به ادامه یافتن مزاحمت و ورود بیشتر به حریم خصوصی آنها می شود.
این تحقیق همچنین به شخصیت کسانی که این قبیل مزاحمت را ایجاد می کنند، پرداخته است و نشان می دهد که از دیدگاه روانشناسی این افراد عموما مرد سالار تر بوده و تمایل به کنترل زنان در آنها بیشتر دیده میشود. و همچنین واکنشی که اکثر آنها انتظار دارند، یک برخورد دوستانه از طرف شخص مقابل است! در نتیجه ی این تحقیق “متلک گفتن” نوعی تجاوز در نظر گرفته شده که بار روانی آن روی زنان بسیار سنگین است و باعث می شود زن خود را به عنوان یک جنس ضعیف تر در جامعه احساس کند. علی رغم اینکه این کار در ایران و در سایر کشورها جرم بوده و مجازات نسبتا سنگینی دارد، متاسفانه اکثر زنان به خصوص زنان جوان، روزانه با چنین مزاحمت هایی رو به رو می شوند.
در نهایت باید در نظر داشت که زنان در جوامع مختلف تجربه و دید متفاوتی از این اتفاق دارند. در همه ی کشورها این نوع مزاحمت وجود دارد گرچه میزان و شدت آن در ایران بیشتر است، اما نکته ی قابل توجه این است که زنان در ایران به دلیل قضاوت‌ها و سرکوب‌های بیش از حدی که تحمل کرده و می‌کنند، هنگام مواجه با “متلک”های خیابانی علاوه بر احساس ترس، احساس عذاب وجدان و شرم را نیز تجربه می کنند چرا که همیشه زنان مسئول کنترل رفتار مرد با خود در نظر گرفته می شوند و به همین دلیل پشتوانه و حامی کمتری برای دفاع در چنین موقعیت‌هایی دارند. این واقعیت مقوله ی مزاحمت‌های کلامی را برای زنان ایران به یک تجربه‌ی سخت تر و تهدید آمیز تر تبدیل میکند.
بیشتر بخوانید: خشونت‌های جــــــاری در جامعه علیه زنان
