در چند سلسله مقاله می‌خواهیم به انواع هنر درمانی در خصوص رفع تجربیات آسیب‌زا در خصوص کودکان و نوجوانان بپردازیم که مخاطبین مجله به اهمیت این حوزه در خصوص کودکان و نوجوانان پی ببرند.
تروما به عنوان تجربه‌ای تعریف می‌شود که پیامدهای روانی اجتماعی و سلامتی طولانی‌مدتی برای فردی که در معرض تجربه آسیب‌زا قرار می‌گیرد دارد. تجارب آسیب زا در دوران کودکی و نوجوانی می‌تواند تأثیری شکل‌دهنده داشته باشد و ممکن است شیوه‌ای را که این افراد از خود، سایر افراد و همچنین جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند در آینده در زندگی خود تجربه می‌کنند، شکل دهد. کودکانی که تجربیات آسیب زا دارند ممکن است به دلیل مرحله رشدی که در آن قرار دارند یا سطح رشد دایره لغات آنها در بیان آنها مشکل داشته باشند. برای همه کودکان، صحبت در مورد احساسات، به ویژه احساسات مربوط به تجربیات منفی، به سطح بالایی از سواد عاطفی نیاز دارد. بنابراین، درمانگران باید از روش ها و مداخلات قابل قبول رشدی با هدف تجارب آسیب زا استفاده کنند که تسکین عاطفی را ممکن می سازد. رویکردهای درمانی باید به طور مستمر با نیازهای کودک تطبیق داده شود، اما در عین حال باید هدف درمان نیز در نظر گرفته شود.
هنردرمانی خلاق به عنوان درمان انتخابی برای کودکان و نوجوانان با تجربیات آسیب‌زا تلقی می‌شود، زیرا بیان هنری ابزاری غیرکلامی برای کشف تروما است و نیازی به توضیح شفاهی تجربیات آسیب‌زا ندارد، که بسیار خطرناک است. برای افرادی که تجربیات آسیب زا داشته اند.
رویکرد نظری در هنر درمانی بیانی
در این بخش، یک مدل نظری را بررسی می کنیم که اساس درمانی رویکرد خلاقانه به درمان را توضیح می دهد. ما دو مورد از شناخته‌شده‌ترین رویکردهای درمانی مورد استفاده برای درک نکردن هنر درمانی بیانی را بررسی می‌کنیم: هنر درمانی مختصر راه‌حل‌مدار و هنر درمانی بیانی فرد محور.
هنر درمانی مختصر راه حل محور یک رویکرد درمانی ترکیبی برای رفع نیازهای رشدی نوجوانان است.
یک رویکرد درمانی محدود به زمان است که به طور مطلوب با نیازهای رشدی نوجوانان هماهنگ است. این روش کمتر مقابله می کند و بنابراین مقاومت نوجوانان را در برابر درمان کاهش می دهد و به آنها احساس استقلال می دهد. از طریق فرآیند درمانی، نوجوانان به طور فزاینده ای به سمت یک راه حل سوق داده می شوند تا علت مشکل خود. درمانگر و مراجعه‌گر با استفاده از تکنیک ها و مواد انتخاب شده توسط نوجوان در ایجاد یک محصول هنری با هم همکاری می کنند. محصول هنری آنها نشان دهنده مشکل مراجعه‌گر است. درمانگر و نوجوان در حین کار بر روی محصول هنری، تغییرات جزئی در محصول ایجاد می‌کنند تا تغییرات تدریجی را که هنگام حرکت به سمت راه‌حل برای مشکل نوجوان رخ می‌دهد، نشان دهند. محصول هنری به نوجوان این فرصت را می‌دهد که با روش و سرعتی که مناسب است از مشکل خود فاصله بگیرد. محصول هنری تکمیل شده نشان دهنده راه حل مشکل آنها و نماد موفقیت در پایان درمان است. ادغام هنر درمانی خلاق و مدل درمانی مبتنی بر راه حل، یک رویکرد درمانی عملی و کارآمد است که خلاقیت نوجوانان را تشویق می کند و انگیزه آنها را در طول درمان حفظ می کند. نظر منفی تر در مورد اثربخشی آن در نوجوانان ممکن است این باشد که آنها به سمت کمک فوری نسبت به تغییرات تدریجی تر ممکن در درمانی طولانی مدت جذب می شوند.
درمان هنرهای بیانی شخص محور یک درمان چندوجهی یکپارچه با تاکید بر جنبه های درمانی فرآیند خلاقیت است. بر پارادایم انسان گرایانه در روانشناسی استوار است که در آن فرآیندهای غیرکلامی به عنوان وسیله ای برای ارتباط افکار و احساسات درونی استفاده می شود. حرکت، طراحی، نقاشی، مجسمه سازی، بیان از طریق موسیقی، نوشتن، صدا و بداهه نوازی به صورت حمایتی و مراجعه محور به منظور ارتقای تجربه و بیان احساسات توسط مراجعه‌گر استفاده می شود. در طول کار درمانی، مراجعه‌گر در طیف گسترده ای از فعالیت های خلاقانه شرکت می کند که بیان فعال را تسهیل می کند – از حرکت تا نوشتن خلاق. این انتقال‌ها به رهایی آنها از ممانعت‌ها کمک می‌کند و آنها را از احساسات خود آگاه می‌کند، که فرآیند کشف خود، رشد فردی و توسعه قدرت خلاقیت شخصی را ممکن می‌سازد. مشارکت در درمان داوطلبانه، خود به خود و خودکاوشی است. برای مشارکت به هیچ استعداد یا مهارت هنری نیاز نیست. درمانگر یک «شاهد همدل» است و از این نظر که از چه رسانه‌های بیانی می‌خواهد استفاده کند و چه زمانی در درمان می‌خواهد از آنها استفاده کند، خواسته‌های مراجعه‌گر را دنبال می‌کند. مراجع این آزادی را دارد که پیشنهادات درمانگران را بپذیرد یا رسانه های بیانگر شخصی خود را انتخاب کند. پس از فعالیت بیانگر، مراجعه گر، نه درمانگر، تجربه و معنای آنچه ساخته است را توصیف می کند.