اشتغال زا بودن بخش های مختلف اقتصاد در تدوین برنامه‌های بلند مدت اقتصادی نقش بسزایی دارد.
بررسی ها نشان می دهد بالغ بر ۶۰ درصد بانوان شاغل کشور در بخش خدمات حضور دارند. جمعیت این گروه از زنان بالغ بر ۲ میلیون ۲۰۰ هزار نفر برآورد شده است.
نرخ بیکاری زنان در بهار ۱۴۰۱چیزی حدود شانزده و نیم درصد به ثبت رسیده که نسبت به فصل مشابه در سال ۱۴۰۰ نیم درصد افزایش یافته است.
به بیان دیگر در بهار سال ۱۴۰۱ بالغ بر ۱۶ درصد از بانوانی که جویای کار بوده‌اند نتوانستند شغلی برای خود پیدا کنند. این در حالی است که نرخ بیکاری مردان در همین مدت 7.8 بوده است .
تعداد زنان بیکار کشور در فصل زمستان ۱۴۰۰ بالغ بر 708 هزار نفر بوده است. و نرخ مشارکت زنان نیز در بهار ۱۴۰۱ حدود ۱۳.۸ درصد بوده است. همین شاخص برای مردان ۶۸ درصد برآورد شده است.
۶۰ درصد بانوان شاغل کشور در بخش خدمات مشغول به کار هستند. که شامل ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر می باشند از میان بخش های مختلف اقتصادی، در بخش کشاورزی سهم زنان ۱۶ درصد در مقابل سهم ۸۴ درصدی مردان است .
در بخش صنعت 89 درصد سهم مردان و تنها حدود ۱۰ درصد در اختیار زنان است.
در بخش خدمات که شاهد بیشترین حضور زنان در آن هستیم شامل 18 درصد سهم زنان و بالغ بر ۸۱ درصد سهم مردان است.
بر طبق امار به نظر میرسد بخش خدمات بخش مورد توجه زنان است. و این بخش اشتغال بیشتری برای زنان به همراه داشته است.
اما آنچه باید در نظر گرفته شود نقش موثر زنان است زیرا گرچه میدانیم که بخش بزرگی از کشاورزی بر دوش زنان است اما آمار از سهم ناچیز زنان در این بخش حکایت دارد.
یکی از دلایل آن نقش کمرنگ کشاورزی سنتی در اقتصاد است. این مورد در بخش صنعت نیز دیده میشود. میتوان چنین نتیجه گیری کرد که: زندگی صنعتی امروز روی خوشی به زنان نشان نمیدهد و جامعه مردسالار ایران ترجیح میدهد نقش زنان را به فعالیت محدود در جامعه ای کوچک و تحت نظارت خود محدود کند. چنانچه شاهد هستیم حضور زنان در صحنه اشتغال صنعت و کشاورزی مدرن با چالش های بسیار جدی روبرو است.