کرمان نام بلندی است. کرمان سرزمین تاریخ های کهن است. در کرمان به شنیدن عدد های چهار رقمی و بیش از پنج هزار سال عادت داریم. کرمان سرزمینی است که طبیعتی بس گوناگون دارد. چنان گوناگون که در سفری یک روزه می توان گاه از لرز سرما به خود پیچید و گاه از حرم گرما شره عرق ریخت! کرمان دیار مردمانی کهن با فرهنگ های متنوع است. که هریک با گذشته ای بلند از هنر و آداب و رسوم صنایع دست بافت خود، از کرمان سرزمینی با متنوع ترین صنایع دستی و غیره ساخته اند. گذشته از بازگویی گفته‌های بسیار، آگاهی مردم کرمان به نسبت کرمان چقدر است؟ مردمان کرمان چقدر کرمان را می شناسند؟ یا بهتر بگویم: ما کرمانی ها چقدر کرمانی هستیم؟
به عنوان یک راهنمای گردشگری بارها و بارها میزبان گروه های کوچک و بزرگ داخلی و خارجی از کشورها و شهرهای بسیار مختلف ایران و جهان بوده ام و دیدن حیرت گردشگران از زیبایی ها و تاریخ کرمان برایم عادی شده است. در استانی زندگی می کنیم که نه تنها ساکنین نقاط دیگر ایران از آن کم می دانند، که حتی خود کرمانی ها از ارزش های تاریخی و طبیعی آن بسیار کم اطلاع و یا به کلی بی اطلاع هستند. در کرمان، کرمانی هایی دیده ام که وقتی گردشگری از نقاط گردشگری شهر سوالی می پرسد، با خنده می گوید:” برای چه به کرمان آمده ای؟ کرمان جایی برای دیدن ندارد!” انگار نه انگار که اگر بخواهید تمام جاذبه های همین شهر را ببینید، به تنهایی دو روز وقت نیاز دارد. فروشنده ای در حالی که زیر راسته بازار چهارصد ساله با آجرکاری کم نظیر و گنبد نقاشی قجری و میدانی زیبا کسب روزی می کرد، در پاسخ به اینکه سوغات کرمان چه هست، چیزی جز افیون و دود و… برای ارائه نداشت! بماند آن شهدادی بیست ساله که کلوت ندیده بود یا آن مردمان کرمان که در تور رایگان کرمان گردی برایشان از کرمان می گفتم و حیرت زده نگاهم می کردند که چه جایی هستیم و نمی دانستیم.
در مقابل کوچه‌های بافت قدیم شهرهایی مثل یزد یا اصفهان که قدم میزنید، اطلاعات مردم از شهرشان به مراتب بیشتر است. نام شهرشان لبخندی از غرور به لبشان می آورد. اگر با شهرشان مزاحی کنید، شاید به دفاع بلند شوند و اخم و تخمی بکنند که دفعه آخرت باشد!
ای کاش کرمانی‌ها بدانند که استانشان بیشترین آثار ثبت جهانی را دارد که داشتن هر کدامشان آرزوی بسیاری از مردمان دیگر است تا بلکه اعتباری را به واسطه آن در سطح جهان و بازار گردشگری داشته باشند. ای کاش کرمانی ها بدانند که تاریخ های چهار رقمی و بالای شش هزار سال اصلا در دنیا عادی نیست و مردمی که دلخوش تاریخ های دو رقمی هستند.
