در ادامه مطلب شماره قبل که به تعریف بومگردی و ذکر محاسن اقامت در خانه های بومگردی پرداخته شد، در این شماره به تاثیر خوراک در صنعت گردشگری و اهمیت چشیدن غذاهای محلی میپردازیم. قطعا یکی از لذات سفر در کنار کسب تجربه های جدید و دیدن مناطق طبیعی هر ناحیه، چشیدن غذاهای سنتی هر منطقه است. به دلیل ویژگی های هر منطقه عادات غذایی ساکنین مناطق مختلف نواحی ایران با یکدیگر متفاوت است.
بر اساس آمار در دهه‌های گذشته فعالیت رستوران‌های ملل مختلف نظیر چینی‌ها، ژاپنی‌ها، لبنانی‌ها، ایتالیایی‌ها، یونانی‌ها و هندی‌ها در کشور گسترش پیدا کرده و مشتریان پر و پا قرصی هم دارد، اما چند هزار نوع غذای محلی در کشورمان وجود دارد که شاید هنوز نام آنها را هم نشنیده‌ایم و این جای تاسف دارد.
قطعا اقامت در یک رستوران ۵ ستاره می‌تواند برای هر گردشگری تجربه خوشایندی باشد، اما گذراندن ایام سفر در یک اقامتگاه بومگردی و آشنا شدن با تفاوت فرهنگ‌ها و چشیدن طعم غذاهای محلی جذابیتی فراموش نشدنی است.
چشیدن غذاهای سنتی هر منطقه در همان منطقه به دلیل طبخ غذا با مواد بومی آن ناحیه مزه‌ای منحصربفرد را خلق می کند. برای اکثر ما پیش آمده است که طعم میرزا قاسمی که در شمال کشور خورده ایم را در هیچ کجای دیگر تجربه نکرده باشیم.
از طرفی چون غذاهای بومی با برچسب “غذای خارجی” همراه نیست هزینه منطقی‌تری را برای شما به دنبال دارد.
لازم به ذکر است که در حال حاضر در بسیاری از کشورها “گردشگری غذا” به عنوان هدف اصلی سفر، در حال اجراست. ضمن اینکه کمک به راه‌اندازی رستوران‌های محلی در استان‌ها و ارائه تسهیلات به آنها و افزودن غذاهای محلی در منوهای رستوران‌های بزرگ و مطرح کشور نیز به‌عنوان یک راهبرد مطرح است.
مطالب خواندنی: آبشارهای سیمک، پیشنهاد گردشگری برای آخر هفته