هوش مصنوعی واژه ای است که امروزه با شنیدن نحوه پیشرفت آن ترس بر دل برخی می اندازد.
هوشی که با کمک ماشین ها و ابزارآلات به پیشرفتهایی نظیر : شبیه سازی مغز انسان، ربات های انسان نما و … دست یافته است.
گاهی امید را در بعضی از انسانها زنده می کند و گاهی ترس و اضطراب را ایجاد می کند. ترسی که زیاد هم بی دلیل نیست.
ترسی که از آن می توان بعنوان فوبیای هوش مصنوعی نام برد. ترسی نشات گرفته از نگرانی‌های اخلاقی و امنیتی به دلیل ناشناخته بودن این هوش وفکر ازدست دادن کنترل زندگی در استفاده از آن برای هدف هایی مثل جنگ، نقض حریم خصوصی و عدم کنترل رفتار و حرکات، بر اضطراب آن می افزاید.
از آنجایی که آینده این هوش نامشخص است و آثار مثبت و منفی آن بر زندگی غیر قابل انکار است؛ باید به فکر غلبه براین ترس افتاد تا از تبعات منفی آن بکاهیم. با آموزش، تحقیق و آشنایی هرچه بهتر و بیشتر با این هوش از آثار و تبعاتی مانند جبهه گیری انسان ها در برابر پذیرش فناوری های مثبت و پرکاربرد این هوش جلوگیری نماییم.
