در طول تاریخ از هنر به عنوان ابزاری برای برقراری ارتباط، ابراز وجود، تعامل گروهی، تشخیص و حل تعارض استفاده شده است. برای هزاران سال، فرهنگ‌ها و ادیان در سراسر جهان استفاده از بت‌ها و جذابیت‌های حکاکی و نقاشی مورد توجه بوده است و در موارد مختلف از آن ها استفاده شده است.
پرسش از چگونگی آفرینش اثر هنری در فضاهای شهری ما را به ورطه‌ی گسترده‌ای از معانی مفاهیم و رویکردها می‌کشاند که که نیازمند نگاهی چندجانبه است. شهر بستر و مکانی برای زندگی است، از این رو هنر باید زاینده‌ی تعامل اجتماعی باشد. شهر با هنر ارتباط دیرینه ای دارد، تعارف متعددی از هنر شده است اما توافق و تعریف معینی شکل نگرفته است، به گفته هربرت رید، اثر هنری عبارت از نقشی است که متأثر از حساسیت باشد. هنر یعنی آوردن پیام و بیان حس و زیبایی یعنی تناسب اجسام، سطوح شکل‌ها و رنگ‌ها. وقتی شهر یا حتی محله جدیدی ایجاد می شود، نیازمند جلوه جدیدی نیز هست. و می توان به جمله قدیمی، “یک عکس هزار کلمه است”، نشان دهنده تأثیر مهمی است که هنرها و بیان خلاقانه در درک و ارتباطات انسان دارند. جلوه ای که بتواند هویت را احیا و بافت انسانی را به حیات شهری پیوند دهد. محلات نیز میدانی برای بروز، نمایش و آثار هنر عام است. نوعی راهکار برای افزایش مشارکت، احساس تعلق به فضا که وفاق اجتماعی را افزایش می دهد. از این رو ایجاد جنبه های بصری با الگوهای مشارکتی می تواند ساکنین را در شکل دادن به فضای زندگیشان ترغیب کند.
خلاقیت و هنر کودکان و ساکنین محله بنی هاشم را در دیوار پارک بوستان نرگس می‌توانیم مشاهده کنیم. ساکنین محله بعد از پیشنهاد در مورد اجرای پارک، حال از هنر‌های خود که بر روی کاغذ آورده بودند، با همکاری و مشارکت یکدیگر بر روی دیوار نقش آفرینی کردند. هنرهایی که برگرفته از آرزوها، امیدها و نگاه به آینده نشأت گرفته بود. هر کدوم از این نقش‌ها رویاهای کودکانی است که دوست داشتند به واقعیت تبدیل شوند. در بین این نقش‌ها، بال‌های عدالت خودنمایی می‌کند و نقشی که بر خواسته از روح بزرگ و عدالت طلب این کودکان برخواسته است، می‌خواهند تصویری ثبت کنند که آنها را به دنیای آزادی و رهایی از هرگونه زشتی و تبعیض می‌برد. دنیایی که رویاهای خود را با آن ساخته‌اند.
کودکان محله بنی‌هاشم همه را دعوت کردند تا به این پویش بپیوندن، بال‌هایی که برای تحقق رویای عدالت در شهر روی دیوار نقش بسته‌اند. آنها از همه دعوت می‌کنند تا در این سفر به دنیای آرزوها و امیدهای کودکی آنها را همراهی کنند. کودکان این سرزمین با بال هایی رها و آزاد.