مدیریت زینب(س) در واقعه کربلا

عاشورا نماد پیکار حق و باطل است. قبل، حین و بعد از واقعه عاشورا با اتفاقاتی همراه است. اما در کنار همه رمز و راز و درس های این واقعه عقیدتی و اجتماعی بزرگ که از جنبه های مختلف به آن نگاه شده است؛ پرداختن به نقش زنان در این واقعه و مدیریت بعد از آن حائز اهمیت است.

در این خصوص باید از نقش پررنگ و مهم حضرت زینب)س( به عنوان پیام آور کربلا؛ برای زنان نوشت. پرداختن به ابعاد زندگی و رفتاری ایشان می تواند الگویی بس شگرف و بزرگ در جنبه های مختلف اجتماعی،سیاسی و… برای زنان هر دوره از تاریخ باشد.

نقش این بانو در تمام دوران این واقعه و مدیریت خانواده، همسر و فرزندان برای همراهی با امام خود؛بسیار مهم است. ایشان در کنار امام خود می ایستد وبا جان نثاری و ایثار؛ همسر و فرزندان خود را در راه خدا تقدیم می دارد و چه پراستقامت و صبورانه بدون هیچ تزلزلی به راه خود ادامه می دهد. ایشان در روز عاشورا با داغ هایی که می بیند؛ ولی همچنان صلابت خویش را با تمام غم و اندوهش حفظ می کند و خود و بازماندگان این حادثه عظیم را برای ادامه راه آماده می کند و باز هم امام زمانش _امام زین العابدین(ع)_ را تنها نمی گذارد.

در حقیقت ایشان مدیریت بحران را به خوبی می داند و آن گونه رفتار می کند که با وجود همه مصائب؛ پیام این واقعه را به گوش تاریخ می رساند. او همه موارد بعد از حسین(ع) را به گونه ای مدیریت می کند که حتی درسخت ترین شرایط؛ پیروان دست از ایمان خویش بر نمیدارند.

این زن مدیریت خود را به گونه ای تعالی می بخشدکه نمی گذارد خللی در عزم، اراده و هدفش ایجاد گردد.او پس از این مصائب سخت و جانکاه هیچ گاه از صحنه اجتماع دور نمی شود و همچنان به عنوان فردی تأثیرگذار و کلیدی در کنار امام خود-امام زین العابدین(ع) – می ماند و پیام کربلا و عاشورا را به جامعه می رساند.

آنچنان به هدف و راه خود ایمان دارد که پس از آن واقعه دردناک بر اعتقاد خود ثابت قدم مانده و در وصف آن میگوید: ما رایت الا جمیا (من؛ جز زیبایی، چیزی ندیدم.)
بانوی کربلا در میان جبهه مخالف خود حق امیرالمومنین، امام علی(ع)را یادآور می شود و ترس و واهمه ای را در دل دشمن به ظاهر مسلحش می اندازد. این بانو بدون هرگونه سلاحی با بیان، قدم و رفتار خود به روشنگری می پردازد که طمع دنیا آن ها را کور کرده بود.

هر چند که گفتن و نوشتن در وصف فضائل زندگی، منش و رفتارهای مختلف این بانوی بی نظیر مجالی به بلندای تاریخ می خواهد؛ اما چگونه تربیت شدن ایشان نکته مهمی است. حضرت زینب (س) چگونگی رفتار در هر موقعیت و زمانی را به خوبی می داند و به نقش و وظائف آن در هر حوزه ای به خوبی آ گاه است و در دامان زنی پرورش یافته که «ام ابیها » لقب دارد.

این شیوه تربیت فرزندان که در خانه امیرالمونین انجام پذیرفته است؛ بانویی به نام فاطمه الزهرا(س)در آن نقش کلیدی داشته است. حضرت فاطمه (س) پس از فوت مادر -حضرت خدیجه (س)- در کنار پدر و پیامبر(ص)خویش چنان رفتار می کند که با علم و توانمندی خویش همسری، مادری و فرزندی را به اوج رسانده و همچنان مدافع حق می ماند و با بوسه پیغمبر (ص) بر دستان این بانو، به زن تا پایان تاریخ ارج و ارزش داده می شود.

اگر بخواهیم سلسله مباحث تربیتی را در این خاندان دنبال کنیم ریشه این موضوعات را باید در خانه پیامبر رحمت(ص) جست و جو کرد که باز هم در کنار ایشان بانویی به نام خدیجه(س) نقش دارد. وی جزو اولین گروندگان به اسام و جزو بزرگان اقتصادی دروان خود است که نه تنها ثروتش را در راه اسام و اعتقادش خرج می کند، بلکه در همه جنبه های زندگی نظیر همسری،مادری و مدیریتی و… بی نظیر است. بنابراین زن و مادر نقش ویژه ای در انتقال فرهنگ و درونی شدن آن درخانواده دارد.

زنان ایران از دیرباز با پیروی از الگوهایی نظیر حضرت خدیجه(س) حضرت فاطمه الزهر(س) و حضرت زینب(س) در مواجهه با روزهای سخت، صبورانه در کنار مردان خود می ایستند. از آن جمله می توان به نقش زنان در پیروزی انقاب اسامی و هشت سال دفاع مقدس پرداخت. امروزه مادران و همسران مدافع حرم؛ برای دفاع از حریم زینب (س) شهدایی چون محسن حججی را تقدیم می نمایند.