مانع دختران دهه شصت چه بود؟
– فاطمه آرا-
وقتی دستیار رئیس جمهور در پیگیری حقوق و آزادی‌های اجتماعی در نشست بررسی تجربه زیسته دختران دهه ۶۰ می گوید ما کارکرد دختران دهه ۶۰ را فقط در داشتن همسر تعریف کردیم. یعنی آن بالا هم متوجه شدند دخترانی که به هر دلیل فرصت ازدواج نداشتند و مادر یا همسر نیستند. یک شهروند اند با حقوق ابتدایی یک شهروند.
خانم سکینه سادات پاد معتقد است باید با دختران مجرد دهه ۶۰ کریمانه‌تر برخورد شود ما دختران مجرد دهه ۶۰ را شایسته دریافت خیلی از امتیازات ندانستیم و این اشتباه تاکتیکی، راهبردی و خطرناک است.
این که دولت قوانین، مقررات، بخشنامه‌ها و حتی برخورد‌ها با دختران دهه شصت را بی نسبت با عدالت می‌داند درد را فهمیده اما درمانش نکرده است. این نسل محجوب برای انجام هر کاری همچنان زیر سایه مردان است گرچه بی حمایت آنان به این نقطه از پیشرفت رسیده است. دختران مجرد دهه شصت در قوانین، مصوبه ها و بخشنامه های حکومتی دیده نشدند جز در حوزه نامگذاری روز میلاد کریمه اهل بیت آن هم برای یک شاخص سنتی پیش پا افتاده!
به گفته زارعی، پژوهشگر حوزه خانواده طبق آخرین سرشماری سال ،۱۳۹۵ یک میلیون و ۴۳۰ هزار نفر دختر مجرد در رده سنی ۳۰ تا ۵۰ سال وجود دارند که آمار دختران مجرد در روستاها به نسبت جمعیت دو برابر بوده است. دولت برای این جمعیت قابل توجه چه تمهیداتی اندیشیده است و اشتغال، مسکن و بازنشستگی آنان چگونه باید باشد؟
طبق گفته معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، ارائه تسهیلات دهه شصتی‌ها در سال 1403 به میزان 500 میلیون تومان که 100 میلیون تومان تسهیلات برای ازدواج، 200 میلیون تومان برای خرید اقساطی جهیزیه و 200 میلیون تومان وام اشتغال در نظر گرفته شده است. اما از این تسهیلات فقط نامی و خبری دیده شده و در جهان واقعیت که بیش از 2300 زوج در سامانه ثبت‌نام کرده و حدود 1200 زوج واجد شرایط به بانک‌ها برای دریافت این وام نیز معرفی شده اند برخی دست خالی برگشته اند.
در میان این نسل دخترانی هستند که به دلیل همان موانع فرهنگ سنتی استقلال مالی ندارند. والدین خود را از دست داده اند و فرزندی نیز از خود به یادگار نگذاشتند تا در جامعه ای مردسالار بتوانند بدون نیاز به کسی زندگی اجتماعی خود را پیش ببرند. خیلی از آنان از بیمه درمان و بازنشستگی محروم اند.
خیلی‌ها به دلیل سهم 50 درصدی ارث خود از سقفی و زمینی بی بهره اند و خیلی از آنان جز خانه سالمندان جایی برای زندگی ندارند. این درد را وقتی حس کردم که در بازدید از یک خانه سالمندان، بانوانی را دیدم که به دلیل تنهایی و بی کسی توسط یکی از افراد خانواده به آن جا سپرده شدند بی آن که به یاد آورده شوند.
بله دختران دهه شصت، فرشتگان دیروز اند؛ با مظلومیت و نجابتی که میراث ماندگار آن نسل شد برای نسل بعد. اما دختران دهه شصت آن ها که ازدواج نکردند و مادر نشدند چنان بدون امتیاز هم نبودند. امتیازاتی که خود کسب کرده اند. خیلی از زنان مستقل و موفق این سال ها همان دختران دهه شصت هستند؛ با همان صبوری و مقاومتی که آن ها را از پستوی سنت به جهان مدرن کشاند تا درس بخوانند، مهارتی بیاموزند و مدیر شوند. دخترانی که تابوی مجردی را شکستند و فارغ از این مرزبندی جنسیتی به میان جامعه رفتند و نام خود را مستقل از یک مرد فریاد زدند.
