قرار است از تجربه های خشونت علیه خودمان بگوییم و سکوت مان را فریاد کنیم.

قانون را بدانیم و به یاری اش بخوانیم و برای نیل به این هدف به هم‌قدمی و هم‌قلمی شما بانوان کرمانی نیاز داریم.

ما را در مبارزه فرهنگی با خشونت علیه زنان همراهی کنید.

قانون برای من همیشه مهم است‌؛ آنقدر که بارها از خودم و آرامشم برای اجرای آن گذشته ام.

از اداره  که برگشتم خودرویی جلوی درب پارکینگ پارک شده بود و همسایه، منتظر راننده آن تا راه را برای ورود او به مجتمع باز کند. هوا گرم بود و این کار راننده، در معطل گذاشتن یک شهروند اخلاقی نبود.

راننده از مجتمع بیرون آمد به او و رفتارش اعتراض کردم اما به جای تشکر، با اعتراض و بی ادبی همسایه ای روبرو شدم که راننده بی فرهنگ، مهمان او بود.

مرد به من بی احترامی کرد و بر سرم فریاد کشید و حتی دستش را به قصد زدنم بالا برد که چرا به دوستش اعتراض کردم و چرا در این امر اجتماعی دخالت کردم.

این خشونت کلامی محتمل بر فیزیکی، نه با حمایت از من به عنوان یک زن دغدغه‌مند و مدافع قانون بلکه با تاکید بر سکوت و کوتاه آمدن من تمام شد و اشک پهنای صورتم را دربرگرفت…