«صدیقـه روحانگیـز» (سـامینژاد) نخسـتین بازیگـر زن ایرانـی، در سـوم تیرمـاه سـال ١٢٩۵ در شهرسـتان بـم، زاده شـد. ١٣ سـاله بـود کـه بـه همسـری مـردی بـه نـام دماونـدی درآمـد و بـا او بـه هندوسـتان مهاجـرت کـرد. دماوندی، در اسـتودیو امپریال فیلم بمبئی شـغلی گرفت و چنـدی بعـد کـه «سـپنتا» در بمبئـی اقـدام بـه سـاختن فیلـم «دختـر لـر» کـرد، «صدیقـه» را بـرای ایفـای نقـش “گلنـار” برگزیـد. صدیقـه بیشتـر از ایـنرو برگزیـده شـد کـه هیـچ زنـی قبـول نمیکـرد جلـوی دوربین بـرود تا تصویـرش بـر پـرده بیافتـد؛ چراکـه هنـوز زنـان درحجـاب کامـل بودنـد، امـا صدیقـه پذیرفـت و بـا سـپنتا قـرار داد چهـل روزهای را امضـا کـرد؛ ولـی به دلیـل نهایـی نبـودن فیلمنامـه، دیالوگهـا و امکانـات فیلمبـرداری، کار سـاختن فیلـم بـه هفتمـاه کشـید و در ضمـن »سـپنتا« بهخاطـر لهجـهی غلیـظ کرمانـی سـامینژاد ناچار شـد داسـتان فیلـم را بهگونـهای تغییـر دهـد تـا موضـوع آن مربـوط بـه ایـاالت و قـدرت حکومـت مرکـزی ایران باشـد. سـامینژاد بعـد از «دختـر لـر» در فیلـم «شـیرین و فرهـاد» کـه آن هـم سـاختهی سـپنتا بـود، بـازی کـرد و پـس از آن بعـد از ١٨ سـال بـه ایـران بـاز گشـت و مـورد انتقـاد و سـرزنش شـدید خانـوادهاش قـرار گرفـت؛ بنابرایـن، سـرخورده از ایـن تجربـه، ناگزیـر شـد خـود را از دیـد مـردم پنهـان بـدارد و سـالهای بسـیاری را در انـزوا بگذرانـد. وی در سـال ١٣۴٩ هنگامـی کـه در مقابـل دوربیـن »محمـد تهامینـژاد« بـرای فیلـم مسـتند «سـینمای ایـران؛ از مشـروطه تـا سـپنتا» نشسـت، بـر مصائبـی کـه در طـی آن دوران بـر او گذشـته بـود، بـه تلخـی گریسـت. صدیقـه در ایـران تا سـیکل اول بـه تحصیل ادامـه داد و بـه چنـدی بهعنـوان پرسـتار در وزارت بهداری مشـغول به کار شـد. او پـس از جدایـی از همسـرش دماونـدی، که در هندوسـتان اتفـاق افتـاد، مدتـی بـه همسـری «نصرتالله محتشـم» درآمـد کـه از او نیـز جـدا شـد و در ازدواج سـوم بـا یکـی از بسـتگانش نیـز شکسـت خـورد و چـون فرزندی هـم نداشـت، نزدیـک به سی سـال تا پایـان عمـرش را تنها زندگـی کرد. «صدیقـه سـامینژاد» روز دهـم اردیبهشـت سـال ١٣٧۶ در سـن ٨١ سـالگی در شـرایطی کـه بسـیاری از مورخـان سـینمایی تصـور میکردند سالهاسـت درگذشـته اسـت، چشـم از جهـان فـرو بسـت و در بهشـت زهـرا، بـه خـاک سـپرده شـد. یـادش گرامـی باد!
