بسـیاری از افـراد بـا ایـن بـاور بزرگ شـده اند که بایـد در تمامی لحظـات زندگـی خـوب و خـوش باشـند .
و هرگـز نبایـد بـا همسـر یا با دیگران دچار تعارض و اختالف شـوند.
طبیعی اسـت که این دسـته از افـراد بـا چنین باوری سـعی میکننـد
رنجشهای خود را پنهـان سـازند و آنهـا را ابـراز نکننـد.
چنیـن چیـزی در دراز مـدت بـه تنـش و ناراحتی هـای بیشـتری می انجامـد
و سـبب میشـود کـه افـراد بیشـتر از هـم فاصلـه بگیرنـد.
تعـارض، کشـمکش یـا اختلافـی اسـت کـه بیـن دو نفـر پیـش می آیـد
و سـبب مشـاجره و درگیـری و حتـی در مـواردی کتـک کاری میشـود.
علـت درگیـری و اختلاف بسـیاری از افـراد آن اسـت کـه
نمیداننـد چگونـه بایـد اختلاف بیـن خـود را حـل کننـد.
ممکـن اسـت ایـن سـوال پیـش آیـد کـه چـرا بایـد تعـارض وجـود داشـته باشـد؟
چـرا نبایـد جلـوی تعارضهـا را در روابـط گرفـت؟
واقعیـت ایـن اسـت کـه چنیـن چیـزی امـکان نـدارد
چـون انسـانها بـا هـم فـرق میکننـد.
حتمـا میدانیـد کـه اثـر انگشـت هیـچ کـس مثل دیگری نیسـت، پس طبیعی اسـت که مغـز کسـی هـم شـبیه دیگـری نباشـد.
بنابرایـن میتـوان انتظـار داشـت کـه افـراد بـه دلیـل تفاوتهـای فـردی بـا هـم تعـارض داشـته باشـند.
ایـن یـک نکتـه مهـم اسـت کـه حتـی همسـران خوشـبخت و دوسـتان صمیمـی و خواهـر و برادرهـا بـا هـم تعـارض پیـدا میکننـد.
خوشـبختی بـه معنـای نبـودن تعـارض نیسـت بلکـه بـه معنـای توانایـی حـل صحیـح تعـارض هاسـت.
تعـارض موجب برانگیختـه شـدن احساسـات میشـود و ممکـن اسـت احساسـات طـرف مقابـل جریحـه دار شـده و نـا امید و ناراحت شـود.
هنگامی که با تعارض به شـکل نادرسـتی برخـورد شـود میتوانـد باعث ایجاد شـکافهای جبـران ناپذیر، خشـم و یـا جدایـی شـود.
امـا وقتـی بـه روش درسـتی بـا آن روبـه رو شـوید درک متقابـل از یکدیگـر را افزایـش میدهـد،
اعتمـاد بیـن طرفیـن بیشـتر میشـود و پیوندهـای رابطـه را محکمتـر میکنـد.
ا گـر شـما بـا احساسـات خـود آشنا نیسـتید و یـا بـه حـدی مضطرب هسـتید کـه نمیتوانید به تعـداد اندکی از احساسـات خـود بپردازیـد،
نمیتوانید درک درسـتی از نیازهای خـود داشـته باشـید و ا گـر شـما نیازهـای خـود را درک نمیکنیـد .
بـرای برقـراری ارتبـاط بـا دیگـران و در ارتبـاط بـودن بـا چیـزی کـه بـرای شـما دردسـر سـاز اسـت،
لحظـات سـختی خواهیـد داشـت.
توانایـی حـل تعـارض بسـتگی بـه توانایـی فـرد در ایـن مـوارد دارد:
مدیریـت سـریع اضطـراب در ضمـن حفـظ آرامـش و هشـیاری.
وقتـی آرام باشـید میتوانیـد ارتباطـات کالمـی و غیر کالمی را با دقت بخوانید و تفسـیر کنید. احساسـات و رفتارتان را کنترل کنید.
وقتی احساسـات خود را کنترل کنید میتوانید بـدون تهدیـد و ترسـاندن و تنبیـه دیگـران بـرای رفـع نیازهـای خود ارتباط برقرار کنید.
به احساسـات بیان شـده توجه کنید.
بـه همـان میـزان کـه بـه کلمـات طـرف مقابـل توجـه میکنید به احساسـات او نیـز توجـه کنیـد.
نسـبت بـه تفاوتها آ گاه باشـید و بـه آنهـا احتـرام بگذاریـد. بـا پرهیـزاز بـی احترامـی کلامـی و فیزیکـی، شـما سـریعتر میتوانیـد مشـکلات را حـل کنیـد.
بـرای اینکـه تعـارض بـه وجـود آمده را حل کنید بایـد دو مهارت اصلی را بیاموزیـد و تمریـن کنیـد؛
توانایـی کاهـش اسـترس در لحظه و توانایـی پذیـرش احساسـات، تا بتوانید حتی در میان مشـاجره وا کنـش سـازندهای از خـود نشـان دهیـد. )برگرفتـه از سـایت خشـونت بـس.(